Want de beste code is saai en simpel 🥱

Jaren geleden sloot ik als laatste inhuurkracht van een hecht Agile team een project af. Twee vaste werknemers namen het beheer van de ontwikkelde big data backend applicatie met complexe onderliggende algoritmen over.

De feedback na review van onze code deed me destijds erg pijn: Ze waren niet onder de indruk van wat we hadden gebouwd, en vroegen zich hardop af “of dit alles was”. ⛈

In eerste instantie was dit een teleurstelling, tot ik me bedacht dat we de complexiteit blijkbaar zo helder in het design en code hadden uitgedrukt dat die ook voor complete buitenstaanders eenvoudig te volgen was. 🌈

Sindsdien ben ik me gaan beseffen dat de beste code altijd gewoon saai en simpel is. 🚀

De gratis sleutel tot meer productiviteit 🚀

We worden steeds intensiever bestookt door een niet aflatende stroom attentie zoekers in de vorm van chat, email en andere notificaties. Dat die stroom door de integratie van tools en AI nog groter is geworden, maakt het voor de gemiddelde mens steeds moeilijker om zonder afleiding aan iets te kunnen werken. 😶‍🌫️

💡De meest productieve tijden van de dag vallen tegenwoordig vaak samen met het nemen van een douche, poetsen van tanden, of uitlaten van de hond. Dat is niet gek, want dat zijn de schaarse resterende momenten dat je alleen met je gedachten kunt zijn.

Mijn conclusie is dat mijn productiviteit samen hangt met het geven van mijn volledige aandacht. Dus ergens aan werken zonder het stemmetje achter in mijn achterhoofd dat nieuwsgierig is naar wat er nog meer speelt. 🤡

Wat mij hierbij erg helpt is om kunstmatig de verstoringen buiten te sluiten door middel van een kookwekker. ⏲️

Ik zet de wekker op 20 maximaal minuten, om daarna even tijd te nemen om alle afleidingen te checken. Het is fascinerend hoe dit mij helpt om mijn gedachten tot een onderwerp te beperken.👨‍💻

Dit truukje is door Francesco Cirillo in de jaren ’80 de “pomodoro-techniek” gedoopt, naar zijn kookwekker met de vorm van een tomaat. 🍅 Ongeacht de vorm van de wekker, heb ik ervaren dat het mij persoonlijk erg helpt om afleidingen te dempen.

🎊 Wat een mooi voornemen lijkt me dat voor 2025 🍾

Hoewel het mantra van Agile is dat het extreem loont om continue met gebruikers in gesprek te blijven en het werk hierop doorlopend te prioriteren en filteren, is de praktijk in de meeste projecten waar ik sinds de eeuwwisseling aan heb gewerkt dat er uiteindelijk gewoon een vooraf opgesteld plan rigide nageleefd moest worden. ⚓️

Iemand heeft vanuit de ivoren toren vooraf bedacht wat gebruikers werkelijk nodig hebben, en omdat dit tijd en moeite heeft gekost is het “niet meer dan logisch” dat de uitvoering van dat plan het hoogst goed is. 🦄

💡Wat zou het daarom mooi zijn als we ons van die ketenen kunnen verlossen, en een reden vinden om doorlopend en diepgaand met gebruikers in gesprek te bijven omdat het werk anders opdroogt.

🌈 Een idee om dit te faciliteren is een backlog die eenvoudigweg niet meer dan een kleine hoeveelheid stories kan bevatten. Dingen die (nog) niet belangrijk zijn, moeten zo wijken voor urgentere features. En voor de hersenspinsels waar klanten toch niet om vragen is er domweg geen plaats.

Naar mijn gevoel stopt deze aanpak alle afleiding door irrelevante zaken, en geeft het een ongekende focus op het leveren van die features waar gebruikers echt mee geholpen worden. 🚀

🥳 Hoe een storm in een glas water toch een diepere les bevat 🌈

🗓️ Vandaag is het precies 25 jaar geleden dat het welvarende deel van de wereld hoogstwaarschijnlijk vast zou lopen door een kleine maar consistente optimalisatie in software: Dankzij het historisch onhandig coderen van jaartallen als slechts twee cijfers, zou de datum van op 1 januari 2000 mogelijk over gaan van 1999 naar “1900” (of een variant hierop).

💣 Het gevolg zou zijn dat alle software die “iets” met tijd deed in potentie de weg kwijt zou kunnen raken. De verwachtingen waren hooggespannen over de generatie van fantastische facturen tot het mogelijk compleet vastlopen van kritische voorzieningen. ☠️

🔎 In die tijd had ook ik bij mijn werkgever de handen vol aan het napluizen van onze software op potentiële gevoeligheden. Volgens mij hebben wij niks ernstigs gevonden, en is er op 1 januari 2000 wereldwijd weinig vastgelopen.

Zo liep de wereldwijde paniek uiteindelijk met een sisser af, maar werd wel duidelijk dat software en tijd een fragiele combinatie is. En dat houdt niet op bij het opslaan van jaartallen in twee cijfers…

Waarom infrastructuur in de Cloud niet altijd de beste keuze is.💡

De laatste tijd hoor en lees ik dat steeds meer bedrijven spijt hebben dat ze naar de cloud zijn gegaan. De kosten blijken niet mals, en we zijn collectief vergeten waarom het ook alweer zo’n goed idee was. 🦄

💰Het begon ooit uit kosten overwegingen: Het zelf bouwen en onderhouden van een datacenter vergt een investering in kennis en spullen die startende en groeiende ondernemingen graag willen voorkomen.

🤖 Daarna ontdekten we collectief dat het regelmatig handig is om (in code) een geheel nieuw datacenter op te bouwen, om daarna de oude infrastructuur in zijn geheel weg te gooien. Dit soort praktijken is prettig, maar met een fysiek datacentrum een heel dure oefening.

📈 Onbewust zijn we vervolgens gewend geraakt aan de mogelijkheid om binnen minuten de capaciteit van het datacenter tijdelijk uit te breiden omdat er een piek aan gebruikers voorbij komt die we graag willen bedienen.

Maar ondertussen beginnen (vooral) grotere bedrijven te beseffen dat aan deze luxe een serieus prijskaartje hangt, en de voordelen bij grotere schaal van de operatie niet altijd evident zijn. Net zoals grote bedrijven door hun omvang geen behoefte hebben om zich overal tegen verzekeren, is bovenstaande “zekerheid” ook niet altijd relevant voor de schaal waarop infrastructuur doorgaans uitbesteed wordt aan cloud provider. 🌈

Gaan we in 2025 daarom een trend zien dat bedrijven hun infrastructuur (gedeeltelijk) vanuit de cloud terug naar on-premise gaan migreren?