🏆 Of is verantwoordelijkheidsgevoel genoeg?

Laatst kwam ik een pleidooi tegen voor de noodzaak van een “Definition of Ready” voor startende Agile teams, gevolgd en een geleidelijke transitie naar een uitgebreide “Definition of Done” bij het groeien van de maturity. 🦄

De strekking was dat niet-Agile teams vooraf duidelijk moeten weten wat er verwacht wordt, en als er eenmaal Agile gewerkt wordt het vooral belangrijk is dat het werk compleet wordt afgerond voor we doorgaan naar de volgende taak op het bord.

Ik vind dit een fascinerende theorie, vooral omdat ik zoveel teams prachtige definities van beide smaken heb zien formuleren, om er vervolgens helemaal niets mee te doen. 🤡

Voor mij vallen beide checklists onder een gebrek aan verantwoordelijkheid van de teamleden zelf, en geven daarmee een extra zetje om te falen. Verantwoordelijkheid nemen en kleine stapjes zijn voor mij de werkelijke kern van Agile werken. In mijn ervaring ontstaan er daarna vanzelf borgingen die falen voorkomen. 🌈

💡 Mij lijkt het daarom belangrijker nóg kleinere taken op te pakken en onderling beter te communiceren. – De rest volgt vanzelf.

Meestal lossen we gewoon puzzels op!🧩

De mooiste puzzel heb ik ervaren bij TomTom, waar we 3D kaartmateriaal uit de centrale database verbouwden naar een wereldwijde legpuzzel die per stukje door auto’s wordt opgehaald en weer tot de nieuwste lokale kaart aan elkaar kan worden gelegd. 🗺️

De doorlopende wijzigingen in de bron kaart vertaalden we naar nieuwe efficiënte puzzelstukjes, die vervolgens weer naadloos in de wereldwijde legpuzzel passen. Zo kan elke auto doorlopend de nieuwste kaart aan boord hebben. 🧭

Zowel het mechanisme van deze puzzel als de infrastructuur om hem te produceren en te leggen heb ik als syteem architect samen met mijn team succesvol tot het TomTom AutoStream product ontwikkeld. 🚀

Een van mijn eerste projecten was een geluid & lichtshow op drie lokaties in Egypte. 🎵🔦

Een Borland Pascal applicatie in MS-DOS in de tijd dat Windows nog niet bestond. We stuurden zelfgemaakte hardware aan die surround geluid en een heftige lichtshow met lasers en projecties bestuurden. Wij waren er zelf erg van onder de indruk. 🤓

Ons versiebeheer bestond uit files op een gedeelde netwerkschijf, en ons proces bestond uit de eerstvolgende logische stap richting een werkend systeem. Ad-hoc, maar erg effectief. 🚀

Er is in de loop van de jaren veel veranderd, behalve mijn motivatie om mooie dingen te realiseren.

De geschiedenis herhaalt zich⌛

Aan het begin van mijn carrière was er weerstand tegen het gebruik van hogere programmeertalen, omdat daarmee de efficiëntie van handmatig coderen in machinetaal niet gehaald kon worden. En toen kwam Intel met processoren die te complex werden om er handmatig efficiënte code voor te schrijven. De rest is geschiedenis uit de oude doos, of in ieder geval een niche ambacht geworden.

Nu lees is ik dat AI maar een hype is, omdat het menselijke brein om allerlei redenen superieur is. (En niet zo lang geleden deelde ik zelf ook die indruk.)

💡Maar de evolutie gaat in de laatste maanden steeds sneller, waardoor tools als Windsurf en Aider inmiddels dingen kunnen die de ontkenners zich niet voor kunnen stellen.

En natuurlijk zijn de tools nog niet perfect, net als ik destijds om de fouten van de compiler heen moest werken. Maar dat is slechts een tijdelijke onhandigheid die vanzelf opgelost wordt.